zondag 6 juni – Amsterdam – Uilenburgersjoel
woensdag 16 juni – Voorschoten – Kasteel Duivenvoorde
zaterdag 26 juni – Het Woudt – Schipluiden
zondag 27 juni – Muziekhaven – Zaandam

Voor de festival editie van 2009 vroeg de toenmalige directie van het Holland Festival Oude Muziek aan celliste Viola de Hoog een kwartet samen te stellen om de laatste vijf kwartetten van Beethoven op oude instrumenten uit te voeren in het kader van het festival. Viola belde me en we zochten nog twee collega’s om ons Beethoven kwartet avontuur mee te beginnen. Na een jaar studeren en optreden tussendoor de schuifdeuren (het festival wilde de primeur) speelden we op vijf avonden de laatste Beethoven kwartetten tijdens het festival. Daarna kwam de beslissing om het daar niet bij te laten; van achter naar voren studeerden we in de jaren daarna alle Beethoven kwartetten in. Die schuifdeuren waren ons goed bevallen en we speelden alleen op kleine podia. Met name de late kwartetten, die gelden als ingewikkeld en moeilijk te doorgronden, bleken heel goed te gedijen in huiskamers en in kleine kamermuziek zaaltjes. En wij ook. Toen kwam het Beethoven 2020 jaar en namen we ons voor om alle 17 kwartetten te spelen.

Ons mooie plan is helaas vanwege corona onderbroken na het eerste programma. Met dank aan het Cultuurmakers Fonds, de Uilenburgersjoel en de theehuisconcerten in Venray, spelen we zolang het moet en waar dat kan voor 30 mensen. We hopen onze reeks te voltooien en we houden dan natuurlijk niet op met Beethoven spelen. Vanaf volgend jaar gaan we ons ook over de kwartetten van Brahms buigen. Ik denk dat ik namens ons alle vier spreek (Franc Polman, Dorothea Vogel, Viola de Hoog en ondergetekende ) als ik zeg dat het een ongekend avontuur is ons dit repertoire van binnenuit te leren kennen. Het is werkelijk een duizelingwekkende gedachte dat één man, meer dan tweehonderd jaar geleden een ganzenveer ter hand nam om deze muziek, die in zijn hoofd al bestond, aan het papier toe te vertrouwen en daardoor ons idee van wat muziek kan betekenen voor altijd veranderde. En eerlijk is eerlijk, hoeveel we ook studeren, er blijft altijd meer te horen en te ontdekken. Daarom stemt het ons niet alleen dankbaar maar ook nederig. In de voetsporen van de tijdgenoot van Beethoven en eerste violist van het naar hem genoemde kwartet Schuppanzig, willen wij ook wel eens roepen: mijnheer Beethoven hoe moeten we dit in hemelsnaam goed laten klinken? Maar we kennen het antwoord dat Beethoven Schuppanzig gaf: “Je denkt toch niet dat ik aan die ellendige viool van jou denk als de geest tot mij spreekt?”