Deze week werk ik met het Narratio kwartet en Ronald Brautigam aan onze Beethoven – Brahms concerten.
Het is alsof het gestolde beeld van onze helden Brahms en Beethoven tot leven komt in zulke weken.
In de eerste plaats natuurlijk door de muziek, die op ons gemoed werkt, die ons versteld doet staan en met dankbaarheid vervult.
Maar ook door brieven en ooggetuigenverslagen van tijdgenoten van de componisten.
Dat de strenge Beethoven stokdoof door de kamer ijsbeerde terwijl het Schupanzig kwartet repeteerde. Dat hij merkte dat het kwartet een ander tempo probeerde dan hij had voorgeschreven en dat hij ze daarmee feliciteerde en aanmoedigde om het zo te blijven doen.
Dat Brahms, die ons toch vanaf menig portret met indrukwekkende baard als  een soort priester van het Duitse cultuurgoed indringend aankijkt, een kwartet onderbrak en vroeg of een violist een thema iets minder getrouwd (” etwas unverheirateter”) zou willen spelen.
Wat is dat allemaal dichtbij.

De concerten zijn in Utrecht en Zeist op 1 & 2 februari.